In de Lerarenagenda 2013–2020 van het ministerie van OCW staat de kwaliteitsverbetering van het lerarenkorps voorop. Het lerarenbeleid herbergt echter risico’s die verband houden met de uitruil tussen kwantiteit en kwaliteit op de lerarenmarkt: hogere kwaliteitseisen leiden tot kwantitatief minder aanbod van leraren, met een verhoogd risico op kwantitatieve tekorten op de onderwijsarbeidsmarkt. Er worden drie concrete maatregelen besproken om de kwaliteit van leraren te verhogen, en de invloed daarvan op de kwantitatieve tekorten aan leraren in het onderwijs:

1. De invoering van entreetoetsen voor geschiedenis, aardrijkskunde en natuur & techniek, evenals de toetsen op de zogenoemde kennisbasis (i.e. uitstroomniveau);
2. Het verhogen van het aandeel masters onder de leraren tussen 2013 en 2020 van 37 naar 60 procent in het vo en van 18 naar 33 procent in het po;
3. Het stellen van strikte bevoegdheidseisen , dat wil zeggen binnen enkele jaren moeten alle leraren bevoegd zijn voor het vak waarin ze lesgeven.

De strengere selectie aan lerarenopleidingen, het uitvoeren van de masterambities en het stellen van strikte bevoegdheidseisen om de kwaliteit van het onderwijs te verhogen, maakt de vacaturevervulling veel moeilijker voor scholen. Om tekorten op de onderwijsarbeidsmarkt te verkleinen is het zinvol om te anticiperen met behulp van lerarenprognoses, en maatregelen te nemen als het creëren van alternatieve leerroutes naar het leraarschap. Een min of meer marktconforme beloning voor leraren blijft niettemin noodzakelijk om telkens weer opdoemende knelpunten in de personeelsvoorziening in het onderwijs te vermijden.

Frank Cörvers schreef er het artikel  Uitruil kwaliteit en kwantiteit op de arbeidsmarkt voor leraren over